Yazmanın Sıradışı Rutinleri: Yaratıcılığın Gizli Yolları

Edebiyat dünyasında, her yazarın kendine özgü bir yaratma süreci vardır. Bazıları için ilhamın peşinden koşmak sessiz bir köşede saatlerce düşünmekle gelirken, kimileri ise sıra dışı alışkanlıklar geliştirerek yazma ritüelini bambaşka bir boyuta taşır. Yaratıcılık söz konusu olduğunda kurallar yoktur; her yazar kendi dünyasının mimarıdır, kendi ritmini, alışkanlıklarını ve garipliklerini keşfeder.

Victor Hugo’nun çıplak yazma alışkanlığı, Gabriel García Márquez’in daktilosunun melodisine kendini kaptırması ya da Haruki Murakami’nin yazmaya başlamadan önce kilometrelerce koşması… Tüm bu alışkanlıklar, sadece yazma eylemini değil, yazarların zihninde yankılanan düşünce akışlarını da şekillendirir. Sıradan olmayan bu rutinler, onların eserlerinde derin izler bırakır ve bu süreçler, edebiyat tarihinin en unutulmaz eserlerinin yaratılmasına vesile olur.

Unusual Writing Routines: The Hidden Paths of Creativity

In the world of literature, every writer has their own unique process for creating. For some, chasing inspiration comes from hours of silent contemplation in a quiet corner, while others develop extraordinary habits that elevate the act of writing to a different dimension. When it comes to creativity, there are no rules; each writer is the architect of their own world, discovering their rhythm, habits, and peculiarities.

From Victor Hugo’s habit of writing in the nude, Gabriel García Márquez immersing himself in the melody of his typewriter, to Haruki Murakami running miles before sitting down to write—these routines shape not just the act of writing but also the flow of thoughts echoing in their minds. These extraordinary habits leave deep imprints on their works and play a role in creating some of the most unforgettable masterpieces in literary history.

In this article, we journey through the unusual and fascinating writing habits of famous authors. Stepping away from the ordinariness of daily life, we explore what lies behind these creativity-boosting routines. Perhaps we can all find a spark of inspiration for our own creative processes from these writers.

Victor Hugo:

Fransız yazar Victor Hugo, yazarken dikkatini dağıtacak her şeyi ortadan kaldırmak için oldukça sıra dışı bir yöntem kullanıyordu. Kendisini bir odada tamamen çıplak bırakır, kıyafetlerini kilitleyerek başka birine verirdi. Bu sayede dışarı çıkamaz ve sadece yazmaya odaklanmak zorunda kalırdı. Hugo, eserlerini bitirene kadar bu yöntemden vazgeçmezdi. Özellikle “Notre Dame’ın Kamburu” gibi büyük eserlerini yazarken bu yönteme sıkça başvurmuştu. Ayrıca, çalışırken güneş ışığını severdi, bu yüzden masasında büyük pencereler bulundururdu.

Victor Hugo:

French writer Victor Hugo used a rather unusual method to eliminate all distractions while writing. He would lock himself in a room completely naked, handing his clothes to someone else. This way, he couldn’t leave until he finished writing and had no choice but to focus. Hugo would stick to this method until his works were completed, particularly when writing large works like The Hunchback of Notre-Dame. Additionally, he loved natural light, so he made sure his desk was always positioned by large windows.

Agatha Christie:

Dünyaca ünlü dedektif romanı yazarı Agatha Christie’nin en ilginç yazma alışkanlığı, çoğu zaman küvette otururken yazmasıydı. Christie, banyo yaparken zihnini serbest bırakır ve hikâyelerinin kurgusunu burada şekillendirirdi. Yatak odasında bir çalışma masası bulundurmazdı; her zaman en rahat olduğu yerde, ister banyoda ister mutfakta, yazmayı tercih ederdi. Ayrıca, yemek yaparken bile zihninde hikâyeler kurguladığı bilinir. Christie, yazma sürecinin rahatlamış bir zihin gerektirdiğine inanırdı.

Agatha Christie:

The world-renowned mystery novelist Agatha Christie had an unusual writing habit: she often wrote while sitting in the bathtub. Christie would relax her mind while taking a bath, letting her stories take shape. She didn’t have a desk in her bedroom and preferred to write wherever she felt most comfortable—whether that was in the bathroom or the kitchen. It’s also known that she would mentally plot stories while cooking. Christie believed that a relaxed mind was key to her writing process.

Haruki Murakami:

Japon yazar Haruki Murakami, yazı disiplinine son derece sıkı bağlılığıyla bilinir. Murakami, her sabah saat 4’te kalkar ve yazmaya başlar. Günde 5-6 saat aralıksız yazdıktan sonra koşuya çıkar, çünkü onun için yazmak fiziksel bir aktivite kadar enerji gerektirir. Ayrıca, bir yazarın hem zihinsel hem de fiziksel olarak formda kalması gerektiğine inanan Murakami, uzun mesafe koşularına katılır. Yaratıcı sürecinin önemli bir parçası olan bu spor alışkanlığı, Murakami’nin hem bedenini hem de zihnini dengede tutar.

Haruki Murakami:

Japanese writer Haruki Murakami is known for his strict discipline when it comes to writing. Murakami wakes up every morning at 4 a.m. and starts writing. After writing for 5-6 uninterrupted hours, he goes for a run, believing that writing requires as much energy as physical activity. Murakami, who participates in long-distance races, believes that a writer needs to stay in both mental and physical shape. This running habit is an important part of his creative process, keeping both his body and mind balanced.

Truman Capote:

Amerikalı yazar Truman Capote, kendini “yatay yazar” olarak tanımlıyordu. Yazı yazarken her zaman yatakta veya bir kanepede uzanmayı tercih ederdi. Masada oturup yazmayı hiç sevmezdi ve sürekli yanında kahve, çay ya da sigara bulundururdu. Capote, yazma sürecine sabahları başlar, öğleden sonra düzenlemeler yapar ve gece boyunca yazmaya devam ederdi. Ayrıca, kullandığı kâğıt türü bile önemliydi; hikâyelerinin ilk taslağını kurşun kalemle yazarken, düzenlemeleri daktiloda tamamlardı.

Truman Capote:

American author Truman Capote described himself as a “horizontal writer.” He always preferred to write while lying down, either in bed or on a couch. He never liked writing at a desk and would always have coffee, tea, or cigarettes nearby. Capote started his writing process in the morning, did revisions in the afternoon, and continued writing late into the night. He was particular about the type of paper he used; he would draft his stories in pencil and then finish his revisions on a typewriter.

Edebiyatın Devleri ve Yazma Süreçlerinin Gizemi

Her yazarın kalemi, kendi dünyasının kapılarını açan bir anahtardır. Büyük yazarların hayatları boyunca üretkenliklerini nasıl sürdürdükleri, hangi ritüellerle yazıya sarıldıkları, edebiyat meraklıları için daima büyüleyici olmuştur. Gelin, edebiyat tarihine damgasını vurmuş birkaç önemli ismin yazma süreçlerine bir göz atalım...

The Giants of Literature and the Mystery of Writing Processes

Every writer's pen is a key that opens the doors to their own world. How great writers maintain their productivity throughout their lives, with what rituals they embrace writing, has always been fascinating for literature enthusiasts. Let's take a look at the writing processes of a few important names that have left their mark on the history of literature...

Virginia Woolf – Düşüncelerin Dalgası

Virginia Woolf, yazma sürecini bir dalgaya benzetirdi. Düşüncelerin ve kelimelerin birbirini kovaladığı, tıpkı okyanusun durmadan kabaran dalgaları gibi. Onun için sabahlar, en verimli çalışma saatleriydi. Gün doğumuyla birlikte kalemi eline alır, sessiz bir odada tüm dış dünyadan izole olarak yazmaya başlardı. “Kendine Ait Bir Oda” eserinde de dile getirdiği gibi, kadınların yazabilmesi için kendi özel alanlarına ihtiyaçları vardı ve Woolf, bu alanı yaratmanın özgürlüğüne vurgu yapardı. Kendi iç dünyasında gezinen bir dalga gibi, satırlarını durmaksızın akıtır, eserlerinin derinliğini bu yoğun içsel yolculuğa borçlu olurdu.

Virginia Woolf – The Wave of Thoughts

Virginia Woolf compared the writing process to a wave. Just like the incessant waves of the ocean, where thoughts and words chase each other. For him, the mornings were the most productive working hours. With the sunrise, she would pick up the pen and start writing in isolation from the entire outside world in a quiet room. As she expressed in her work “A Room of Her Own”, women needed their own private spaces in order to write, and Woolf emphasized the freedom to create this space. Like a wave wandering in her own inner world, he would non-stop flow her lines, owing the depth of her works to this intense inner journey.

Franz Kafka – Gece Yarısı Kaleminden Dökülenler

Franz Kafka, bir yazar olarak bilinenin çok ötesinde, geceleri yaşayan biriydi. Çalışma hayatının stresini gündüzleri omuzlarında taşırken, yazmaya ancak gece yarısı başlayabilirdi. Çoğu eserini bu saatlerde yazdı; karanlık bir odada, yalnızlığın içinde derin düşüncelerle baş başa kalarak. Kafka’nın yazma ritüelleri arasında, kağıdın üzerine kelimeleri dökerken yaşadığı içsel çelişkiler ve derin bir melankoli vardı. Tıpkı “Dönüşüm” adlı eserinde Gregor Samsa’nın başkalaşımı gibi, Kafka da gecenin karanlığında kelimeler aracılığıyla kendi varoluşunu sorgulardı.

Franz Kafka – Those Who Spilled From The Midnight Pen

Franz Kafka was someone who lived at night, far beyond what was known as a writer. While carrying the stress of working life on his shoulders during the day, he could only start writing at midnight. He wrote most of his works during these hours; in a dark room, left alone with deep thoughts in loneliness. Among Kafka's writing rituals, there were internal contradictions and a deep melancholy he experienced while pouring words on paper. Just like the metamorphosis of Gregor Samsa in his "Transformation", Kafka questioned his own existence through words in the darkness of the night.

Ernest Hemingway – Basitlikle Gelen Güç

Ernest Hemingway, yazarken sade ama güçlü bir dil kullanmayı tercih ederdi. “Buzdağı teorisi” olarak bilinen yaklaşımıyla, metnin yüzeyindeki basitlik ve ekonomiyle altındaki derin anlamları okura sezdirmeyi amaçlardı. Her sabah gün doğumundan önce çalışmaya başlayan Hemingway, kısa cümlelerle yazmayı bir alışkanlık haline getirmişti. Paris’teki küçük kafelerde kahvesini içip daktilosunun başına oturarak yazdığı eserler, onun disiplinli ama sade yazma tarzını simgeler. Onun için yazmak, bir savaş kadar ciddi bir eylemdi ve her kelime dikkatle seçilmeliydi.

Ernest Hemingway – The Power That Comes With Simplicity

Ernest Hemingway preferred to use simple but powerful language when writing. With his approach known as "iceberg theory", he aimed to intuit the reader the simplicity and economy on the surface of the text and the deep meanings under it. Hemingway, who started working every morning before sunrise, made writing in short sentences a habit. The works he wrote by drinking his coffee in small cafes in Paris and sitting at the head of his typewriter symbolize his disciplined but simple writing style. For him, writing was as serious as a war, and every word had to be chosen carefully.

Yaşar Kemal – Anadolu’nun Sesi

Yaşar Kemal, Anadolu’nun topraklarından beslenen, doğayla iç içe bir yazma sürecine sahipti. “İnce Memed” ve “Yer Demir Gök Bakır” gibi eserlerinde köy yaşamını, insanın doğayla olan mücadelesini ve toplumsal adaletsizliği işlerdi. Kemal, yazarken Anadolu’nun kültürel zenginliklerine ve diline büyük bir sevgiyle yaklaşırdı. Yalın, güçlü ve gerçekçi bir anlatım dili benimseyen Kemal, halk hikayelerini romanlarına ustaca yansıtır, doğanın ve insanın iç içe geçtiği bir dünya kurardı. Yazmak, onun için bir doğa şarkısı ve insan hikayesiydi.

Yaşar Kemal – Voice of Anatolia

Yaşar Kemal had a writing process that was nourished by the lands of Anatolia and intertwined with nature. In his works such as "İnce Memed" and "Yer Demir Gök Bakır", he dealt with village life, man's struggle with nature and social injustice. While writing, Kemal approached the cultural riches and language of Anatolia with great love. Adopting a lean, strong and realistic language of expression, Kemal skillfully reflected folk stories in his novels and established a world where nature and man were intertwined. Writing was a nature song and a human story for him.

Gabriel García Márquez – Gerçekçilikten Büyüye

“Yüzyıllık Yalnızlık”ın yazarı Gabriel García Márquez, edebi eserlerini yaratırken sadece bir yazar değil, bir büyücü gibiydi. “Büyülü gerçekçilik” akımının öncüsü olan Márquez, gündelik yaşamın sıradan olaylarına fantastik öğeler ekleyerek eserlerini şekillendirirdi. Yazma sürecinde, sabahın erken saatlerinde çalışmaya başlar ve günde en az beş saatini masada geçirirdi. Romanlarının doğuşu, genellikle ailesinden duyduğu efsaneler ve Latin Amerika kültürünün zengin mitolojileriyle beslenirdi. Onun için yazmak, hem hatıraların hem de hayallerin birleştiği büyülü bir yolculuktu.

Gabriel García Márquez – From Realism to Magic

Gabriel García Márquez, author of “Centennial Solitude”, was not just a writer, but a magician when he created his literary works. Márquez, the pioneer of the "magical realism" movement, shaped his works by adding fantastic elements to the ordinary events of everyday life. In the process of writing, he would start working early in the morning and spend at least five hours a day at the table. The birth of his novels was often fed by the legends he heard from his family and the rich mythologies of Latin American culture. For him, writing was a magical journey where both memories and dreams come together.

Fyodor Dostoyevski – İnsanın Derinliklerine İnmek

Fyodor Dostoyevski, yazarken sadece hikaye anlatmazdı; insan ruhunun en derinlerine inip, içsel çatışmalarını ortaya sererdi. “Suç ve Ceza”nın yaratıcısı, hayatı boyunca mali zorluklar ve kişisel sıkıntılar yaşamasına rağmen, bu zorlukları edebi güce dönüştürmesini bildi. Yazma süreci boyunca, yaşadığı yoğun duygusal iniş çıkışları eserlerine yansıtarak, okuyucularını karakterlerinin zihninde bir yolculuğa çıkarırdı. Dostoyevski, gece geç saatlerde çalışmayı tercih eder, yazarken içsel çatışmalarını kağıda dökerdi. Bu, onun edebi dehasını ortaya koyan bir ritüeldi.

Fyodor Dostoevsky – Descending to the Depths of Man

Fyodor Dostoevsky did not only tell stories while writing; he would go deep into the human soul and reveal his inner conflicts. The creator of "Crime and Punishment" knew how to turn these difficulties into literary power, although he experienced financial difficulties and personal difficulties throughout his life. During the writing process, he would take his readers on a journey in the minds of his characters, reflecting his intense emotional ups and downs on his works. Dostoevsky preferred to work late at night, he would put his inner conflicts on paper while writing. This was a ritual that revealed his literary genius.

Orhan Pamuk – İstanbul’un Derinliklerinde

Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, İstanbul’un tarihi ve kültürel zenginliklerinden ilham alarak eserlerini kaleme alır. “İstanbul: Hatıralar ve Şehir” ve “Masumiyet Müzesi” gibi romanlarında şehri bir karakter gibi işler. Pamuk’un yazma süreci, düzenli ve disiplinli bir ritüeldir; sabahları belirli bir saatte masasına oturur ve günün büyük bir kısmını yazmaya ayırır. İstanbul’un karmaşasını ve yalnızlığını eserlerine yansıtarak, karakterlerinin duygusal derinliklerini incelemeye çalışır. Yazmak, Pamuk için hem bir arayış hem de bir özlem ifadesidir.

Orhan Pamuk – In the Depths of Istanbul

Nobel laureate writer Orhan Pamuk writes his works inspired by the historical and cultural riches of Istanbul. In his novels such as "Istanbul: Memories and the City" and "Museum of Innocence", he deals with the city as a character. Pamuk's writing process is an orderly and disciplined ritual; he sits at his desk at a certain time in the morning and devotes most of the day to writing. He tries to examine the emotional depths of his characters by reflecting the chaos and loneliness of Istanbul in his works. Writing is both a search and an expression of longing for Pamuk.

Simone de Beauvoir – Felsefenin ve Edebiyatın Kesişiminde

Simone de Beauvoir, felsefe ve edebiyatı birleştirerek eserlerinde kadınların varoluşsal sorgulamalarını ön plana çıkardı. “İkinci Cins” gibi eserleriyle feminist düşüncenin öncülerinden olan Beauvoir, yazma sürecinde her gün sabahın erken saatlerinde çalışmaya başlar ve uzun saatler boyunca ara vermeden yazardı. Kendisi, disiplinli bir yazma rutini benimsemişti; yazmak, onun için bir yaşam biçimiydi. Her eserini, derin düşünceler ve keskin analizlerle şekillendirirdi.

Simone de Beauvoir – At the Intersection of Philosophy and Literature

Simone de Beauvoir brought women's existential questions to the fore in her works by combining philosophy and literature. Beauvoir, who was one of the pioneers of feminist thought with works such as "Second Sex", started working early in the morning every day during the writing process and would write for long hours without a break. She had adopted a disciplined writing routine; writing was a way of life for him. She would shape each of her works with deep thoughts and sharp analyzes.

J.K. Rowling – İnatçılık ve Hayal Gücünün Gücü

“Harry Potter” serisiyle dünya çapında üne kavuşan J.K. Rowling, ilk kitabını yazarken ekonomik zorluklar içinde yaşamaktaydı. Ancak bu zorluklar, onu asla yıldırmadı. Edinburgh’da küçük kafelerde oturarak, el yazısıyla “Harry Potter ve Felsefe Taşı”nı yazmaya başladı. Rowling’in yazma sürecinde, zorlukların üstesinden gelmek ve hayal gücünün sınırlarını zorlamak önemliydi. Karakterleri ve dünyaları yaratırken, kendi inatçılığı ve yaratıcı enerjisi, seriyi modern klasikler arasına soktu.

J.K. Rowling – The Power of Stubbornness and Imagination

J.K., who gained worldwide fame with the "Harry Potter" series. Rowling was living in economic difficulties while writing her first book. However, these difficulties never intimidated her. Sitting in small cafes in Edinburgh, she started writing "Harry Potter and the Philosopher's Stone" in handwriting. In Rowling's writing process, it was important to overcome difficulties and push the limits of imagination. While creating characters and worlds, her own stubbornness and creative energy put the series among the modern classics.

Marcel Proust – Zamanın İzinde

Marcel Proust, yazma sürecini adeta bir meditasyon gibi yaşardı. Özellikle “Kayıp Zamanın İzinde” adlı başyapıtını yaratırken, günlerini yalnızlık içinde, sessiz ve karanlık bir odada geçirirdi. Yazarken zamanı bükmek, hatıralar ve anılar arasında dolaşmak onun için bir ritüeldi. Proust, düşüncelerini kağıda dökmek için kendini tamamen izole eder, uyku ve uyanıklık arasındaki ince çizgide eserlerini şekillendirirdi. Onun için yazmak, zamanın doğasını ve insan belleğini anlamanın bir yoluydu.

Marcel Proust – On the Trail of Time

Marcel Proust lived the writing process almost like a meditation. Especially while creating his masterpiece "In Search of Lost Time", he would spend his days in a quiet and dark room in solitude. Twisting time while writing, wandering between memories and memories was a ritual for him. Proust would completely isolate himself to put his thoughts on paper, shaping his works in the fine line between sleep and wakefulness. For him, writing was a way to understand the nature of time and human memory.

Haruki Murakami – Disiplin ve Rutinle Gelen Yaratıcılık

Çağdaş edebiyatın en önemli isimlerinden biri olan Haruki Murakami, yazma sürecinde sıkı bir disipline sahipti. Sabah erken saatlerde uyanır, günde dört ila beş saat aralıksız yazar, ardından koşu yaparak zihnini dinlendirirdi. Murakami, uzun mesafe koşularına olan tutkusu sayesinde, yazma sürecinde de aynı azim ve disiplini korudu. Onun eserlerindeki karakterler, genellikle içsel yolculuklara çıkar ve bu da Murakami’nin derin düşünme alışkanlıklarının bir yansımasıdır. Yazmak, onun için bir çeşit meditasyondu; kelimelerle dünyalar yaratırken zihnini tıpkı bir koşucu gibi disiplinli tutardı.

Haruki Murakami – Creativity that Comes with Discipline and Routine

Haruki Murakami, one of the most important names of contemporary literature, had a strict discipline in the writing process. He would wake up early in the morning, write for four to five hours a day without interruption, then relax his mind by jogging. Thanks to his passion for long-distance running, Murakami maintained the same determination and discipline in the writing process. The characters in his works often go on inner journeys, which is a reflection of Murakami's deep thinking habits. Writing was a kind of meditation for him; while creating worlds with words, he kept his mind disciplined just like a runner.

James Joyce – Dilin ve Anlamın Ustası

James Joyce, eserlerini yaratırken dilin sınırlarını zorlayan bir yazma süreci benimsemişti. Özellikle “Ulysses” ve “Finnegans Wake” gibi eserlerinde bilinç akışı tekniğini kullanarak, düşüncelerin ve dilin karmaşıklığını kağıda dökmüştü. Joyce, kelimeleri bir matematik formülü gibi ince ince işleyerek yazmaya saatler ayırırdı. Yazdığı her cümle, dilin ve anlamın derinliklerine inen bir keşifti. Onun için yazmak, sadece hikaye anlatmak değil, dilin yapısını ve insan düşüncesini çözmekti.

James Joyce – Master of Language and Meaning

James Joyce adopted a writing process that pushed the boundaries of language when creating his works. Especially in his works such as "Ulysses" and "Finnegans Wake", he wrote the complexity of thoughts and language by using the stream of consciousness technique. Joyce would spend hours writing, finely processing words like a mathematical formula. Every sentence he wrote was an exploration that went deep into language and meaning. For him, writing was not just telling stories, but deciphering the structure of language and human thought.

Halide Edib Adıvar – Kadının Gücü

Halide Edib Adıvar, Türk edebiyatında güçlü kadın karakterleriyle öne çıkan bir yazardı. “Ateşten Gömlek” ve “Sinekli Bakkal” gibi eserlerinde, bağımsız, güçlü kadın figürlerini merkezine alırdı. Yazma sürecinde, özellikle toplumsal sorunları ve bireylerin bu sorunlar karşısındaki duruşlarını incelerdi. Halide Edib, Kurtuluş Savaşı’ndaki deneyimlerini eserlerine yansıtarak, yazma sürecini bir tür tanıklık ve tarih yazımı olarak görürdü. Onun için yazmak, toplumun ve kadınların sesini yükseltmekti.

Halide Edib Adıvar – Women's Power

Halide Edib Adıvar was a writer who stood out with her strong female characters in Turkish literature. In her works such as "Shirt from Fire" and "Fly Grocery Store", she centered on independent, strong female figures. In the writing process, she especially examined social problems and the stances of individuals towards these problems. Halide Edib, reflecting her experiences in the War of Independence in her works, used to see the writing process as a kind of testimony and historiography. For her, writing was to raise the voices of society and women.

George Orwell – Gözlem ve Gerçeklik Arasında

George Orwell, yazarken gözlem gücünü ve deneyimlerini kullanarak güçlü toplumsal eleştiriler sunardı. “1984” ve “Hayvan Çiftliği” gibi eserlerini yaratırken, yazma sürecini toplumsal ve siyasi gerçeklikleri sorgulama fırsatı olarak görürdü. Orwell, yazmaya başlamadan önce uzun süre düşünür, konuları derinlemesine araştırırdı. Yazdıkları, hem bir gözlemci olarak dünyaya bakışını hem de gelecek öngörülerini yansıtırdı. Onun için yazmak, hem bir sanat hem de bir sorumluluktu.

George Orwell – Between Observation and Reality

George Orwell used his power of observation and experience to present strong social criticism when creating his works such as “1984” and “Animal Farm”, he saw the writing process as an opportunity to question social and political realities. Orwell would think for a long time before he started writing, researching the topics in depth. His writings reflected both his view of the world as an observer and his predictions for the future. For him, writing was both an art and a responsibility.

Leo Tolstoy – Doğayla İç İçe Yazmak

Leo Tolstoy, yazma sürecinde doğayla iç içe olmayı severdi. Büyük eserlerini, Rusya’nın kırsalında, sakin bir ortamda yazmayı tercih ederdi. “Savaş ve Barış” ve “Anna Karenina” gibi destansı romanlarını yaratırken, sabah erken saatlerde uyanıp doğada yürüyüş yapar, ardından saatlerce yazardı. Tolstoy, karakterlerinin iç dünyalarını derinlemesine işlerken, insanlığın evrensel deneyimlerine odaklanarak büyük sorular sormayı ve bu soruları edebiyat aracılığıyla yanıtlamayı amaçladı.

Leo Tolstoy – Writing Intertwined With Nature

Leo Tolstoy liked to be intertwined with nature in the writing process. He would prefer to write his great works in the countryside of Russia, in a quiet environment. While creating epic novels such as "War and Peace" and "Anna Karenina", he would wake up early in the morning and take a walk in nature, then write for hours. While Tolstoy deeply studied the inner worlds of his characters, he aimed to ask big questions and answer these questions through literature, focusing on the universal experiences of humanity.

Italo Calvino – Görünmeyen Şehirlerin Mimarisi

Italo Calvino, yazarken gerçek ile hayal gücünün sınırlarını zorlayan bir yazma sürecine sahipti. Eserlerinde, özellikle “Görünmez Kentler”de olduğu gibi, somut dünya ile soyut dünyayı bir araya getirirdi. Calvino için yazmak, zihinsel bir yolculuktu; her satır, soyut kavramların somut bir dünyaya dönüşmesine yardımcı olurdu. Yazma sürecinde, belirli bir plan dahilinde değil, kelimelerin ve imgelerin özgürce akmasına izin vererek ilerlerdi. Onun eserlerinde, anlatı hep bir yapı inşa etme süreciydi.

Italo Calvino – Architecture of Invisible Cities

Italo Calvino had a writing process that pushed the boundaries of reality and imagination while writing. In his works, especially as in "Invisible Cities", he would bring the concrete world and the abstract world together. For Calvino, writing was a mental journey; each line would help transform abstract concepts into a concrete world. In the process of writing, they would proceed, not within a specific plan, but allowing words and images to flow freely. In his works, the narrative was always the process of building a structure.

Sait Faik Abasıyanık – İstanbul’un Sıradan Kahramanları

Sait Faik Abasıyanık, kısa hikayelerinde İstanbul’un kenar mahallelerindeki sıradan insanların hayatlarını anlatırdı. “Semaver” ve “Havada Bulut” gibi eserlerinde doğrudan bir dil kullanarak, insanların iç dünyalarına derin bir samimiyetle yaklaşırdı. Sait Faik, yazma sürecinde İstanbul’un sokaklarını dolaşır, şehrin sessiz kahramanlarını gözlemlerdi. Onun için yazmak, insan ruhunu keşfetmek ve sokakların, denizin ve insanların dilini çözmekti. Özgür ve bağımsız bir yazı tarzını benimseyen Sait Faik, edebiyatını insanın basit ama derin duyguları üzerine kurdu.

Sait Faik Abasıyanık – Ordinary Heroes of Istanbul

In his short stories, Sait Faik Abasıyanık used to tell the lives of ordinary people on the suburbs of Istanbul. Using a direct language in his works such as "Samaver" and "Cloud in the Air", he approached the inner worlds of people with deep sincerity. Sait Faik would wander the streets of Istanbul during the writing process and observe the silent heroes of the city. For him, writing was to explore the human spirit and decipher the language of the streets, the sea and the people. Adopting a free and independent writing style, Sait Faik based his literature on the simple but deep feelings of people.

Sylvia Plath – İçsel Çatışmaların Yankısı

Sylvia Plath, duygularının derinliklerinden beslenerek yazan bir şair ve romancıydı. Özellikle “Sırça Fanus” gibi eserlerinde kendi yaşamını ve içsel çatışmalarını kağıda döktü. Plath, yazarken kişisel deneyimlerini, depresyonunu ve mücadelelerini bir tür yaratıcı güce dönüştürürdü. Sabahın erken saatlerinde yazmaya başlar ve şiirlerinde duygusal bir yoğunlukla, bireysel acılarını sanatın bir parçası haline getirirdi. Onun için yazmak, içsel bir terapi ve kendini ifade etmenin en güçlü yoluydu.

Sylvia Plath – Echo of Inner Conflicts

Sylvia Plath was a poet and novelist who wrote, nourished by the depths of her emotions. Especially in her works such as "Sırça Fanus", she wrote her own life and internal conflicts on paper. As she wrote, Plath would turn her personal experiences, depression, and struggles into a kind of creative power. She would begin to write early in the morning and, with an emotional intensity in her poems, would make her individual suffering a part of art. For her, writing was an inner therapy and the most powerful way to express herself.

Oğuz Atay – Modern İnsanların Yalnızlığı

Oğuz Atay, “Tutunamayanlar” romanında modern dünyanın birey üzerindeki baskısını ve yalnızlığı derinlemesine işlerdi. Atay’ın yazma süreci, kendi içsel çatışmalarıyla örülüydü; toplumdan dışlanan bireylerin zihinsel yolculuklarını anlatarak okuyucusunu da bu sorgulamalara davet ederdi. Atay, yazarken ironi ve mizahı ustaca kullanarak, bireyin toplumda var olma mücadelesini incelerdi. Onun için yazmak, toplumla birey arasındaki gerilimleri çözümlemeye çalışmak ve insanın varoluşsal sancılarını dile getirmekti.

Oğuz Atay – The Loneliness of Modern People

Oğuz Atay, in his novel "Tutunatunazlar", dealt with the pressure and loneliness of the modern world on the individual in depth. Atay's writing process was woven with his own inner conflicts; he would invite his readers to these questions by describing the mental journeys of individuals excluded from society. Atay used to examine the individual's struggle for existence in society by skillfully using irony and humor while writing. For this reason, writing was trying to analyze the tensions between society and the individual and expressing the existential pains of man.

J.R.R. Tolkien – Mitolojiyle Dolu Bir Dünyanın Mimarı

J.R.R. Tolkien, yazma sürecinde büyük bir titizlik ve detaycılık gösterirdi. Efsaneler ve mitolojilerle dolu zengin bir dünya yaratmak için yıllarını harcamıştı. Özellikle “Yüzüklerin Efendisi” serisini yazarken, kendi yarattığı dilleri ve kültürleri geliştirmek için detaylı notlar tutardı. Romanlarını yazarken bir yandan da akademik kariyerine devam eden Tolkien, çoğu zaman yazmaya gece vakitlerinde zaman ayırırdı. Onun için yazmak, büyük bir yaratıcı sürecin ürünüydü ve bu süreçte sabır, derin bilgi birikimi ve tutkusu birleşirdi.

J.R.R. Tolkien – Architect of a World Full of Mythology

J.R.R. Tolkien showed great meticulousness and detail in the writing process. He spent years creating a rich world full of legends and mythologies. Especially when writing the "Lord of the Rings" series, he kept detailed notes to develop the languages and cultures he created. Tolkien, who continued his academic career while writing his novels, often took time to write at night. For him, writing was the product of a great creative process, and patience, deep knowledge and passion would combine in the process.

Margaret Atwood – Planlı ve Disiplinli Bir Yaratım Süreci

Margaret Atwood, yazma sürecini planlı bir şekilde yürütmeyi sever. Bir roman üzerinde çalışırken genellikle sabah saatlerinde yazmaya başlar ve günlük bir yazma hedefi belirler. Atwood, ilk taslakları elle yazmayı tercih eder, çünkü kalemle yazmanın daha doğal ve düşüncelerini serbest bırakıcı olduğunu hisseder. Yazarken sık sık doğaya çıkar ve burada ilham bulur. Atwood’un yazma süreci, hem disiplinli hem de yaratıcı bir keşif yolculuğudur; her romanı için kapsamlı bir araştırma yapar ve karakterlerini derinlemesine inceler.

Margaret Atwood – A Planned and Disciplined Creation Process

Margaret Atwood likes to run the writing process in a planned way. When working on a novel, she usually starts writing in the morning and sets the goal of a daily writing. Atwood prefers to write the first drafts by hand, because she feels that writing with a pen is more natural and freeing his thoughts. While writing, she often goes to nature and finds inspiration here. Atwood's writing process is a journey of discovery, both disciplined and creative; her conducts extensive research for each of her novels and examines her characters in depth.

Ray Bradbury – Günde Bin Kelime Yazma Disiplini

Ray Bradbury, yazma sürecinde kendine çok katı kurallar koymuş bir yazardı. Her gün en az bin kelime yazmayı alışkanlık haline getirmişti ve bu disiplini, onun çok sayıda eser üretmesini sağladı. Bradbury, bilim kurgu türünde yazarken hayal gücünü serbest bırakarak, toplumun geleceğine dair derin sorular sormaktan çekinmedi. Yazarken kendini tamamen eserin dünyasına kaptırır, hikayenin akışını hissetmeye çalışırdı. Bradbury’ye göre, yazarlık disiplin ve hayal gücünün birleşimiydi; her gün bir şeyler yazmanın, ilhamın kendisini bulmasını sağladığını düşünürdü.

Ray Bradbury –The Discipline of Writing a Thousand Words a Day

Ray Bradbury was a writer who set very strict rules for himself in the writing process. He had made it a habit to write at least a thousand words every day, and this discipline allowed him to produce a large number of works. Bradbury did not hesitate to ask deep questions about the future of society, unleashing her imagination while writing in the science fiction genre. While writing, he would completely immerse himself in the world of the work and try to feel the flow of the story. According to Bradbury, writing was a combination of discipline and imagination; she thought that writing something every day made inspiration find itself.

Latife Tekin – Köy Hayatından Şehre Bir Geçiş

Latife Tekin, edebiyatında köy yaşamının mistik ve toplumsal yanlarını işlerken, aynı zamanda bireyin şehir hayatındaki yalnızlık ve yabancılaşmasını da anlatır. “Sevgili Arsız Ölüm” ve “Berci Kristin Çöp Masalları” gibi eserlerinde masalsı bir dil kullanarak, gerçek ile hayalin sınırlarını bulanıklaştırır. Tekin’in yazma süreci, yoğun bir gözlem ve duygusal derinlikle şekillenir; dilin büyüsüyle köy yaşamının zengin dokusunu kurgular. Onun için yazmak, hem toplumsal eleştiriyi hem de bireysel acıları dile getirmenin bir yoludur.

Latife Tekin – A Transition from Village Life to City

While Latife Tekin deals with the mystical and social aspects of village life in her literature, she also describes the loneliness and alienation of the individual in city life. She blurs the boundaries of reality and imagination by using a fairytale language in her works such as "Dear Cheeky Death" and "Berci Kristin Çöp Masalları". Tekin's writing process is shaped by intense observation and emotional depth; she fictionalizes the rich texture of village life with the magic of language. Therefore, writing is a way to express both social criticism and individual suffering.

Hermann Hesse – İçsel Keşif ve Sessizliğin Gücü

Hermann Hesse, yazma sürecinde derin bir içsel keşfe ve sessizliğe büyük önem verirdi. Hesse, genellikle yalnızlık içinde, doğayla iç içe yazmayı tercih ederdi. Özellikle meditasyon ve kişisel sorgulama, yazma sürecinin bir parçasıydı. Eserlerinde mistik ve felsefi temaları işlerken, yoğun bir düşünsel süreç yaşar ve yazma esnasında bu içsel dünyayı kağıda dökme konusunda derin bir dikkat gösterirdi. Yazarken kendini tamamen hikayenin ve karakterlerin dünyasına kaptırır, bu süreçte içsel huzuru ve anlamı arardı.

Hermann Hesse – The Power of Inner Discovery and Silence

Hermann Hesse attached great importance to a deep inner discovery and silence in the writing process. Hesse preferred to write, often in solitude, intertwined with nature. Meditation and personal questioning in particular were part of the writing process. While dealing with mystical and philosophical themes in his works, he experienced an intense intellectual process and showed deep attention to putting this inner world on paper during writing. While writing, he would completely immerse himself in the world of the story and the characters, and in the process he would search for inner peace and meaning.

Toni Morrison – Sessiz Gücün Temsilcisi

Toni Morrison, yazılarını genellikle sabahın erken saatlerinde yazardı. “Sevilen” ve “Merhamet” gibi romanlarında Afrikalı Amerikalıların deneyimlerini, toplumsal adalet arayışlarını ve bireysel kimlik sorunlarını işlerdi. Morrison, yazarken karakterlerinin sesi olmaya özen gösterir, derin duygular ve güçlü bir anlatım diliyle hikayelerini şekillendirirdi. Onun için yazmak, tarihsel gerçeklikleri kişisel hikayeler aracılığıyla yeniden ele almak ve okuyucunun kalbine ulaşan bir duyarlılıkla seslenmekti.

Toni Morrison – The Representative of the Silent Power

Toni Morrison usually wrote her writings early in the morning. In her novels such as "Loved" and "Mercy", she dealt with the experiences of African Americans, their quest for social justice, and individual identity problems. Morrison would take care to be the voice of her characters while writing, shaping her stories with deep emotions and a strong narrative language. For her, writing was to reconsider historical realities through personal stories and address with a sensitivity that reached the reader's heart.

Tarık Buğra – Tarihin İçinden Geçen İnsanlar

Tarık Buğra, Türk edebiyatında özellikle tarihi romanlarıyla tanınır. “Küçük Ağa” ve “İbiş’in Rüyası” gibi eserlerinde, bireylerin tarihsel olaylar karşısındaki duruşlarını ve değişimlerini işlerdi. Buğra’nın yazma süreci, karakterlerinin ruhsal gelişimini ve tarihsel olaylarla olan ilişkilerini keşfetme çabasını içerirdi. Türk toplumunun dönüşüm süreçlerine ışık tutarken, insan ruhunun derinliklerine inmeye çalışırdı. Onun için yazmak, tarihin ve insanın hikayesini iç içe geçiren bir arayıştı.

Tarık Buğra – People Who Have Passed Through History

Tarık Buğra is especially known for his historical novels in Turkish literature. In his works such as "Küçük Ağa" and "İbiş's Dream", he dealt with the stances and changes of individuals in the face of historical events. Buğra's writing process included the spiritual development of his characters and his effort to explore their relationship with historical events. While shedding light on the transformation processes of Turkish society, he tried to go deep into the human spirit. For him, writing was a quest that intertwined the story of history and man.

Agatha Christie – Zihinsel Bulmacaların Mimarı

Agatha Christie’nin yazma süreci, büyük ölçüde gözlem yapmaya ve zihinsel bulmacalar yaratmaya dayanırdı. Yazarken, sık sık çay molaları verir, hikayeleri zihninde planlarken rahatlatıcı yürüyüşlere çıkardı. Onun en büyük ilham kaynakları, gözlemlediği sıradan insanlar ve günlük yaşamın küçük ayrıntılarıydı. Romanlarını yazarken, katilin kim olduğunu genellikle en son belirlerdi. Olay örgüsünü büyük bir özenle kurgular, adeta bir yapboz gibi her parçayı dikkatle yerleştirirdi. Yazarken belirli bir rutine bağlı kalmaz, bazen daktilo yerine elde yazmayı tercih ederdi. Christie için yazmak, hem bir oyun hem de bir sanat formuydu.

Agatha Christie – Architect of Mental Puzzles

Agatha Christie's writing process was largely based on observation and creating mental puzzles. While writing, she often takes tea breaks, taking stories into relaxing walks while planning in her mind. Her greatest inspirations were the ordinary people she observed and the small details of everyday life. When writing her novels, she would usually be the last to determine who the killer was. She would construct the plot with great care and carefully place every piece like a puzzle. She did not stick to a certain routine when writing, sometimes she preferred to write by hand instead of a typewriter. Writing for Christie was both a play and an art form.

Leylâ Erbil – Duygusal ve Toplumsal Bir Sorgulama

Leylâ Erbil, Türk edebiyatında kadın yazarlardan biri olarak toplumsal eleştirilerini, bireysel yalnızlık ve duygusal buhranlarla harmanlamış bir yazardır. “Tuhaf Bir Kadın” ve “Cüce” gibi eserlerinde, karakterlerinin iç dünyalarına girerken, toplumsal sorunları da ele alır. Erbil’in yazma süreci, derin bir duygu ve düşünce yoğunluğuyla şekillenirdi. Onun için yazmak, toplumun dayattığı normlara karşı bir direniş ve kadınların sesini duyurmanın bir yoluydu.

Leyla Erbil – An Emotional and Social Questioning

As one of the women writers in Turkish literature, Leyla Erbil is a writer who has blended her social criticisms with individual loneliness and emotional depressions. In her works such as "A Strange Woman" and "Dwarf", she also deals with social problems while entering the inner world of her characters. Erbil's writing process was shaped by a deep intensity of emotion and thought. For her reason, writing was a resistance to the norms imposed by society and a way to make the voice of women heard.

Kurt Vonnegut – Mizahın ve Karamsarlığın Kesişimi

Kurt Vonnegut, edebiyatı mizahla harmanlayan bir yazma tarzına sahipti. “Mezbaha No 5” gibi eserlerinde savaşın yıkıcılığını ve insanın acizliğini işlerken, mizahı ve absürdü kullanarak bu karanlık temaları daha derinlemesine işlerdi. Vonnegut, yazarken sabahları çalışmayı tercih eder ve karakterlerinin karamsar dünyalarına ışık tutacak incelikli mizah öğelerini kurgulardı. Onun için yazmak, hem hayatın acı gerçeklerini ortaya sermek hem de bu gerçekleri ironik bir şekilde sorgulamak anlamına gelirdi.

Kurt Vonnegut – The Intersection of Humor and Pessimism

Kurt Vonnegut had a writing style that blended literature with humor. While he dealt with the destructiveness of war and the helplessness of man in his works such as "Slaughterhouse No 5", he used humor and absurd to deal with these dark themes in more depth. Vonnegut prefers to work in the morning while writing and used to fabricate subtle elements of humor that would shed light on the pessimistic worlds of his characters. For him, writing would mean both revealing the bitter truths of life and questioning these facts ironically.

Jorge Luis Borges – Sonsuz Labirentlerin Yazarı

Arjantinli yazar Jorge Luis Borges, eserlerinde zaman, sonsuzluk ve bilinç gibi kavramları ele alarak yazma sürecini bir tür felsefi araştırmaya dönüştürdü. Borges, kısa hikayelerinde karakterlerin zihinsel yolculuklarını ve varoluşsal sorgulamalarını merkeze alırdı. Yazarken çoğunlukla sessiz ve yalnız bir ortamda çalışır, zihnini düşüncelerin sonsuz labirentlerine yönlendirirdi. Onun yazma süreci, hem matematiksel bir kesinlik hem de edebi bir büyücülük içeriyordu. Borges için yazmak, varlığın ve anlamın sonsuzluğunu keşfetme eylemiydi.

Jorge Luis Borges – Author of Infinite Labyrinths

Argentine writer Jorge Luis Borges turned the writing process into a kind of philosophical research by discussing concepts such as time, infinity and consciousness in his works. In his short stories, Borges focused on the characters' mental journeys and existential questioning. While writing, he would often work in a quiet and lonely environment, directing his mind to the infinite labyrinths of thoughts. His writing process involved both mathematical certainty and literary witchcraft. For Borges, writing was the act of discovering the infinity of existence and meaning.

Ahmet Hamdi Tanpınar – Zaman ve Rüya Arasında

Ahmet Hamdi Tanpınar, edebiyatında zaman, mekan ve rüya kavramlarını ustalıkla işlerdi. “Huzur” ve “Saatleri Ayarlama Enstitüsü” gibi eserlerinde, geçmiş ile geleceği iç içe geçiren bir anlatım tarzı benimseyen Tanpınar, yazma sürecinde derin bir düşünce yolculuğuna çıkar. İstanbul’un sessiz sokaklarında yürüyüşler yaparak, tarihin izlerini eserlerine yansıtır. Tanpınar’ın yazma ritüelleri arasında, geçmişin izlerini bugüne taşıyan bir sorgulama ve rüya ile gerçeğin harmanlanması vardı. Onun için yazmak, zamanın ötesine geçmek ve insan ruhunun derinliklerine inmekti.

Ahmet Hamdi Tanpınar – Between Time and Dream

Ahmet Hamdi Tanpınar used to master the concepts of time, space and dream in his literature. Tanpınar, who adopts a style of expression that intertwines the past and the future in his works such as "Peace" and "Institute for Adjusting Clocks", embarks on a deep journey of thought in the writing process. By walking in the quiet streets of Istanbul, he reflects the traces of history to his works. Among Tanpınar's writing rituals, there was an inquiry that carried the traces of the past to the present and the blending of dream and reality. To write for him was to go beyond time and go deep into the human soul.

Chinua Achebe – Kültürel Köklerle Yazmak

Chinua Achebe, Afrika edebiyatının en önemli isimlerinden biri olarak, özellikle “Parçalanma” adlı romanında, sömürgeciliğin Afrika kültürleri üzerindeki etkilerini işlerdi. Achebe, yazma sürecinde kendi kültürel mirasına ve halkının hikayelerine derin bir saygıyla yaklaştı. O, yazarken sadece bireysel bir hikaye anlatmakla kalmaz, aynı zamanda kolektif bir hafızayı da koruma görevini üstlenirdi. Yazmak, onun için bir direniş ve kimlik arayışıydı.

Chinua Achebe – Writing with Cultural Roots

As one of the most important names in African literature, Chinua Achebe specifically dealt with the effects of colonialism on African cultures in her novel “Fragmentation”. In the writing process, Achebe approached his own cultural heritage and the stories of his people with deep respect. While writing, he would not only tell an individual story, but also undertake the task of preserving a collective memory. Writing was a search for resistance and identity for him.

Nazım Hikmet – İdeallerin Şiirle Buluşması

Nazım Hikmet, şiirlerinde insanın özgürlük ve adalet arayışını güçlü bir dille anlatan devrimci bir şairdi. “Memleketimden İnsan Manzaraları” gibi destansı eserlerinde toplumun farklı kesimlerini ve onların mücadelelerini dile getirirdi. Hikmet, yazarken politik duruşunu sanatına yansıtarak, insanın umudu ve hayallerini şiirsel bir biçimde işlerdi. Hapishane yıllarında bile şiir yazmaya devam eden Nazım için, yazmak, direnmenin ve umudun en güçlü ifadesiydi. Nazım Hikmet’in yazma süreci, tutkulu ve disiplinli bir çalışma düzenine dayanıyordu. Genellikle sabahın erken saatlerinde çalışmaya başlardı. Yaratıcılık açısından en verimli saatlerinin sabah olduğunu düşünürdü. Hapishanede olduğu dönemlerde bile üretkenliğini sürdüren Nazım, bu süreci yalnızca yazma tutkusu ile değil, aynı zamanda halkı ve vatanı için duyduğu sorumlulukla motive etti. Hayatının büyük kısmını sürgün, hapis ve zorluklar içinde geçirmesine rağmen, yazma disiplinini asla kaybetmedi.

Nazım Hikmet – Meeting of Ideals with Poetry

Nazım Hikmet was a revolutionary poet who described man's search for freedom and justice in a strong language in his poems. He used to express different segments of society and their struggles in his epic works such as "Human Landscapes from My Country". While writing, Wisdom reflected his political stance in his art and processed people's hopes and dreams in a poetic way. For Nazım, who continued to write poetry even during his prison years, writing was the strongest expression of resistance and hope. Nazım Hikmet’s writing process was based on passion and discipline. He would often start working in the early hours of the morning, believing that these were his most productive hours. Even during his time in prison, Nazım remained productive, driven not only by his passion for writing but also by his sense of responsibility to his people and country. Despite spending much of his life in exile, imprisonment, and hardship, he never lost his writing discipline.

William Faulkner – Bilinç Akışı ve Karmaşıklık

William Faulkner, yazma sürecinde bilinç akışı tekniğini kullanarak karmaşık anlatımlar oluştururdu. Yazarken genellikle büyük bir serbestlik içinde çalışır, karakterlerinin içsel monologlarını ve düşünce akışlarını derinlemesine incelirdi. Faulkner, yazma sürecinde ayrıntılı bir şekilde karakterlerin geçmişini ve toplumsal bağlamını ele alarak, çok katmanlı ve karmaşık bir anlatım oluştururdu. Yazma süreci, onun için hem yaratıcı bir keşif hem de toplumsal yapıları sorgulama yoluydu.

William Faulkner – Flow of Consciousness and Complexity

William Faulkner would create complex expressions in the writing process using the stream of consciousness technique. He often worked in great freedom while writing, deeply deluting the inner monologues and flows of thought of his characters. Faulkner created a multi-layered and complex narrative by discussing the past and social context of the characters in detail in the writing process. The process of writing was for him both a creative discovery and a way of questioning social structures.

Sabahattin Ali – Yalnızlığın ve Aşkın Şairi

Sabahattin Ali, kısa ama çarpıcı öyküleri ve romanlarıyla Türk edebiyatında iz bırakan bir yazardı. “Kürk Mantolu Madonna” ve “İçimizdeki Şeytan” gibi eserlerinde, bireyin içsel yalnızlığını ve aşkın karmaşık doğasını işlerdi. Ali’nin yazma süreci, duygusal bir derinlik ve insan ruhunun karanlık yanlarını keşfetme arayışını içerirdi. Yazarken toplumsal adaletsizliklere ve insan ilişkilerindeki kırılmalara odaklanan Ali, eserlerinde hem bireysel hem de toplumsal sorgulamalara yer verirdi. Onun için yazmak, acıların, tutkuların ve kayıpların ifadesiydi.

Sabahattin Ali – The Poet of Solitude and Love

Sabahattin Ali was a writer who left a mark on Turkish literature with his short but striking stories and novels. In his works such as "Madonna in a Fur Coat" and "The Devil Within Us", he dealt with the inner loneliness of the individual and the complex nature of love. Ali's writing process included an emotional depth and a quest to explore the dark sides of the human soul. While writing, Ali, who focused on social injustices and breaks in human relations, included both individual and social questions in his works. For him, writing was an expression of pain, passions and losses.

Maya Angelou – İlhamın Sessizliğinden Gelen Güç

Maya Angelou, yazma sürecinde sessizliğin ve yalnızlığın gücüne inanırdı. Genellikle bir otel odasında ya da sessiz bir mekânda yazmayı tercih ederdi. Yanında sadece bir İncil, bir deste kart ve biraz şarap olurdu. Her sabah erkenden çalışmaya başlar ve saatlerce yazardı. Angelou, ilhamın doğrudan kendisine geleceğine inanmazdı; bunun yerine disiplinle çalışarak ilhamın kendisini bulacağını düşünürdü. Onun yazma süreci, kişisel deneyimlerini ve toplumsal gerçekleri güçlü bir şekilde birleştiren bir yaratıcılıkla doluydu. Yazıları, duygusal derinlik ve insan ruhunun gücünü yansıtıyordu.

Maya Angelou – The Power from the Silence of Inspiration

Maya Angelou believed in the power of silence and solitude in the writing process. She usually preferred to write in a hotel room or in a quiet place. She would only have a Bible, a deck of cards and some wine with him. She would start working early every morning and write for hours. Angelou did not believe that inspiration would come directly to her; instead, she would think that inspiration would find her by working with discipline. Her writing process was full of creativity that strongly combined her personal experiences and social realities. Her writings reflected emotional depth and the power of the human spirit.

Peyami Safa – Ruhsal Derinliklerin Anlatıcısı

Peyami Safa, özellikle “Dokuzuncu Hariciye Koğuşu” ve “Fatih-Harbiye” gibi eserlerinde bireyin içsel çatışmalarını ve ruhsal derinliklerini işler. Yazarken, karakterlerinin psikolojik dünyalarını derinlemesine inceleyerek, insanın içsel yolculuğunu gözler önüne sererdi. Safa, yazma sürecinde insanın varoluşsal sorularına ve toplumla olan ilişkisine odaklanırdı. Onun için yazmak, insanın ruhundaki karmaşayı ve huzursuzluğu çözümleme yoluydu.

Peyami Safa – Narrator of Spiritual Depths

Peyami Safa deals with the inner conflicts and spiritual depths of the individual, especially in his works such as "Ninth External Ward" and "Fatih-Harbiye". While writing, he would examine the psychological worlds of his characters in depth and reveal the inner journey of man. In the writing process, Safa would focus on the existential questions of man and his relationship with society. For him, writing was the way to resolve the confusion and unrest in the human soul.

Flannery O’Connor – İnanç ve Mizahın Birleşimi

Flannery O’Connor, yazma sürecinde inanç ve mizahı bir araya getiren bir tarz geliştirmişti. Yazdığı kısa hikayeler ve romanlar, çoğunlukla güneyin kasvetli yaşamını, dini temaları ve insan doğasındaki karanlık yönleri işlerdi. Sabahın erken saatlerinde yazmaya başlayan O’Connor, her gün belirli bir süre yazmayı alışkanlık haline getirmişti. Romanlarını ve hikayelerini elle yazmayı tercih ederdi. O’Connor’un yazma süreci, derin bir içsel düşünce ve toplumsal gözlemlerle doluydu; inançlarının ve yaşadığı bölgenin kültürel dinamiklerinin yazılarına büyük etkisi vardı.

Flannery O'Connor – The Combination of Faith and Humor

Flannery O'Connor had developed a style that combined faith and humor in her writing process. The short stories and novels she wrote mostly dealt with the gloomy life of the south, religious themes and the dark aspects of human nature. O'Connor, who started writing early in the morning, made it a habit to write for a certain period of time every day. She preferred to write her novels and stories by hand. O'Connor's writing process was full of deep inner thinking and social observations; her beliefs and the cultural dynamics of the region in which she lived had a great impact on her writings.

Refik Halit Karay – Sürgünün ve Göçün Yazarı

Refik Halit Karay, eserlerinde sürgün, göç ve toplumun marjinal kesimlerine dair hikayeleri ele alırdı. “Memleket Hikayeleri” ve “Gurbet Hikayeleri” gibi eserlerinde, Anadolu’nun farklı bölgelerindeki insanların yaşamlarına ve sıkıntılarına dair canlı portreler çizerdi. Karay, yazarken özellikle toplumsal ve politik olayların birey üzerindeki etkilerini inceleyerek, sürgün ve yabancılaşma temasını işlerdi. Onun için yazmak, toplumun dışlanmış seslerini duyurmanın bir yoluydu.

Refik Halit Karay – Author of Exile and Migration

Refik Halit Karay used to deal with stories about exile, migration and marginalized segments of society in his works. In his works such as "Homeland Stories" and "Gurbet Hikayeleri", he drew vivid portraits of the lives and troubles of people in different regions of Anatolia. While writing, Karay examined the effects of social and political events on the individual, and dealt with the theme of exile and alienation. For him, writing was a way to make the excluded voices of society heard.

Jack Kerouac – Doğaçlama ve Yoğun Yazma

Jack Kerouac’ın yazma süreci, hız ve doğaçlama üzerine kuruluydu. Özellikle ünlü eseri Yolda’yı yazarken, daktilosuna büyük bir kağıt rulosu yerleştirip hiç durmadan yazdığı bilinir. Kerouac, hikayelerini neredeyse aklından geçen gibi hızlı bir şekilde yazmayı tercih ederdi. Onun için yazma, düşüncelerinin serbest akışına izin vermek demekti. Beat kuşağının ruhunu yansıtan bu hızlı ve serbest tarzı, deneyimlerini ve gözlemlerini kağıda dökerken kullandığı bir yöntemdi. Bu süreç, karakterlerinin ve olaylarının kendiliğinden gelişmesine izin veren bir yazma şekliydi.

Jack Kerouac – Improvisation and Intensive Writing

Jack Kerouac's writing process was based on speed and improvisation. Especially while writing his famous work Yolda, it is known that he placed a large roll of paper on his typewriter and wrote it non-stop. Kerouac would have preferred to write his stories almost as fast as he had in his mind. For him, writing meant allowing the free flow of his thoughts. This fast and freestyle, which reflected the spirit of the Beat generation, was a method he used when putting his experiences and observations on paper. This process was a form of writing that allowed their characters and events to develop spontaneously.

Orhan Kemal – Gerçekçilik ve İşçi Sınıfı

Orhan Kemal, yazma sürecinde toplumsal gerçekçilik akımını benimsemiş ve işçi sınıfının yaşamını eserlerine yansıtmıştır. Baba Evi ve İşçi Sınıfı gibi romanlarında, yoksulluk, emek ve sosyal adalet temalarını işlerken, sade ve akıcı bir dil kullanırdı. Kemal, yazarken toplumsal sorunlara duyarlılık gösterir, gözlemlerini ve deneyimlerini derinlemesine analiz ederdi.

Orhan Kemal – Social Realism and the Working Class

Orhan Kemal adopted the social realism movement in his writing process and reflected the life of the working class in his works. In his novels such as the Father's House and the Working Class, he used simple and fluent language when dealing with the themes of poverty, labor and social justice. While writing, Kemal was sensitive to social problems and analyzed his observations and experiences in depth.

J.D. Salinger – İçsel Dünyayı Koruma ve Yalnızlık

J.D. Salinger, yazma sürecinde içsel dünyasını koruma ve yalnızlığı tercih ederdi. Çavdar Tarlasında Çocuklar gibi eserlerinde, gençlik ve içsel çatışmalar üzerine derinlemesine odaklanırdı. Salinger, yazarken genellikle sessiz bir ortamda çalışmayı ve dış dünyadan izole olmayı tercih ederdi. Eserlerinde, kişisel deneyimlerin ve içsel dünyaların yansımasıyla okuyuculara derin bir bağlantı kurmayı amaçlardı.

J.D. Salinger – Protecting the Inner World and Loneliness

J.D. Salinger would prefer to protect his inner world and loneliness during the writing process. In his works, such as Children in the Rye, he focused in depth on youth and internal conflicts. When writing, Salinger would generally prefer to work in a quiet environment and be isolated from the outside world. In his works, he aimed to establish a deep connection to readers with the reflection of personal experiences and inner worlds.

Philip Roth – Otobiyografik Yansımalar ve Amerikalı Yahudi Kimliği

Philip Roth, yazma sürecinde otobiyografik öğeleri ve Amerikalı Yahudi kimliğini eserlerine yansıtırdı. Portnoy’un Feryadı ve Amerikan Pastoral gibi romanlarında, bireyin içsel dünyası ile toplumsal normlar arasındaki çatışmaları ele aldı. Roth, yazarken genellikle kendi yaşamından ilham alarak, karakterlerini derinlemesine incelerdi. Yazma süreci, onun için kimlik ve ahlak üzerine derinlemesine düşünmeyi gerektiren, psikolojik bir keşif yoluydu.

Philip Roth – Autobiographical Reflections and American Jewish Identity

Philip Roth reflected autobiographical elements and American Jewish identity in his writing process in his works. In his novels such as Portnoy's Cry and American Pastoral, he dealt with the conflicts between the inner world of the individual and social norms. When writing, Roth used to study his characters in depth, often inspired by his own life. The process of writing was for him a psychological course of discovery that required deep reflection on identity and morality.

Google Sites

Report abuse